Jak jednej nocy byłam przemytnikiem dzieł sztuki, narkotykowym dealerem i świadkiem polskiej ekspansji

Czyli podróż Kraków - Edinburgh.

Dwadzieścia parę godzin, podczas których  wiele się działo...

Zatrzymani przez niemiecką policję, przeszukani na okoliczność. Złapani na gorącym uczynku!

Dzieła sztuki-sztuk jeden, czyli Przodek.

Narkotyki, sztuk w ampułkach 40, czyli Biostymina (na odporność).

Gęsto było trzeba się tłumaczyć.

Puszczono nas jednak wolno. Po okazaniu paragonu z apteki na Biostyminę i po wykazaniu jednoznacznego podobieństwa z Przodkiem widniejącym na obrazie, przy akompaniamencie wyjących kotów (one też włączyły się do tłumaczeń, w końcu biostymina dla nich, a Przodka rodziny wypierać się nie wolno).

Do tego jeszcze na rodzimej niemieckiej produkcji jakieś szachrajstwa czynimy, bo auto znane z sylwetki, a zamiast takiego logo

Ma takie

Coś tu nie gra!

To jeszcze o mafię samochodową nas posądzić by można!

Ale dali spokój.

I tak ruszyliśmy dalej, parskając co chwila śmiechem, bo sytuacja pachniała Chmielewską.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Jedna z rodzinnych rozmów odbyta jakiś czas wstecz:

-Kiedy w Polsce lepiej będzie?

-Jak będziemy więcej zarabiać.

Jak na emeryturze będziemy się po świecie "bujać".

Kiedy opieka zdrowotna będzie lepsza.

............itd

-Tak, a ja sobie myślę, że takim nie bezpośrednim znakiem będzie, kiedy w radiu "na zachodzie" będzie można usłyszeć polską muzykę.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Ciemno, mały ruch, gra radio. Raz jedna raz druga stacja. W nocy grają raczej spokojniej i trochę trzeba się naszukać czegoś szybszego. (Na CD miałam wtedy małżonkowego bana, bo puszczałam w kółko to samo, podobno.)

Kierowca, znaczy małżonek raz rozmową zajmowany, innym razem sam się sobą zajmuje śpiewając sobie. A głos ma iście anielski (jeśli wiecie co mam namyśli ;) )

Jestem wesoły Romek,

Mam na przedmieściu domek,
A w nim:
wodę,
prąd
i gaz....

Idzie dysc, i buza, idzie sikawica

Uleje, usiece, uleje, usiece

Janickowe lice...

Z tyłu słychać wtórującego kota, który nie wiedzieć czemu to robi. Z podziwu dla wykonania ,czy może całkiem odwrotnie. Aż tu nagle z odbiornika jakieś znajome dźwięki dobiegają... Artysta i jego chórek ( małżonek z kotem), tzn najpierw artysta, a potem za nim chór, milkną. Ja na małżonka spoglądam, on na mnie. Widać w naszych oczach, że myślimy o tym samym. Ta sama myśl, w tym samym momencie (wiecie o co chodzi), ale żadnemu nie chce przejść owa myśl przez gardło. Ali by to już?! Tak  szybko? Czy coś przeoczyliśmy? Kiedy się to stało i jak?

Lady Pank?

Tak, Lady Pank (już nie pamiętam która piosenka, ale to nie istotne),  po polsku. A może to jakieś omamy słuchowe? Ale zbiorowo? Jeśli dwoje można zbiorem nazwać?  (Belgia jakaś, Holandia a może już nawet Francja to była!) To my już w Europie jesteśmy! Nie może być! Dosłownie i w przenośni. My jak my, ale cały naród nasz! Polska nasza!

Piosenka minęła a z radia słychać:

" Tu Radio Wolna Europa..."

Morał chyba nie potrzebny, w każdym razie na pewno coś o naiwności było by...

Podróży tej (zreszta jak wielu innych, które przeżyliśmy) nie zapomnę nigdy. Ten natłok uczuć, rozterek i przerażenia  w jednym nie pozwoli na to. A wszystko miejsce mmiało jakiś rok temu...

PS Tak, to kiedy kiedy będziemy w Europie?.....