Barry Mill

Wpadam znów na sekundę... Jestem zajęta na potęgę. Zmienia się dużo w moim życiu, a jak wiadomo zmiany wymagają wysiłku, więc zmęczona też jestem. By jednak nie zwariować wplatam w swoje zajęcia trochę  przyjemności. A co?! Odrobina i mnie się należy. Ostatnio ta przyjemność prezentowała się tak:

( Dodaję link do Wikipedii  Barry Mill. Jakby ktoś chciał, to sobie może trochę więcej przeczytać o tym miejscu. Ja nie będę się wymądrzać kiedy i tak wiadomo, że tłumaczyłabym z jakiejś strony. (Historii nie kończyłam ;) ) Wolę oglądać i zdjęcia robić.)

 

                     

               

 

 

 

 

Kurczę czasem tęsknię za Polską, ale są i takie momenty, kiedy się wstydzę za nią i Polaków. Dlaczego? Jesteśmy takim jakimś dziwnym narodem, co trzymać się razem nie potrafi, dbać nawzajem o siebie też nie chce i zapewne jeszcze trochę przywar bym mogła wymienić... Pewnie nie tylko nas naród ma wady, każdy jak sądzę, ale tu życie jest łatwiejsze i jakoś się mi tak zdaje, że to z usposobienia wynika właśnie.

Kupiłam miód. Zaraz obok młyna był domek, przed którym stał koszyk. W koszyku były słoiczki z miodem, obok kartka z ceną i całą instrukcją na wypadek wyczerpania się asortymentu, braku drobnych itd. Przykro mi się robi, jak widzę takie obrazki. w Polsce to chyba nie możliwe... No nic, w każdym razie miodek pyszny, słodki i nie z Chin ;) I jeszcze tylko bym sobie życzyła słońca takiego jak wtedy więcej i więcej, bo wiosna już w pełni z czego ogromnie się cieszę.

PS Jak ktoś lubi (lub właśnie polubił) młyny to tu drugi, który miałam okazję widzieć.